Magda

Święta tuż tuż. Nie chcę Wam głowy zawracać celulozą, bo pewnie i tak macie świąteczno-zakupowy zawrót głowy. Zresztą nadmiernie zawracać nie muszę, bo jak się dobrze rozejrzycie dookoła, to stwierdzicie, że ciężko uciec od poligrafii (nawet reniferem). Może nie od tej w stuprocentowym wydaniu, ale od tej, z którą mamy wiele wspólnego…od święta. Raz w roku zdarza się taka papierowa kumulacja, więc poświęciłam ten wpis, aby Wam o tym przypomnieć. Dopiszcie zatem na listę zakupów jeszcze parę papierowych rzeczy, które w tym czasie warto mieć pod ręką. A po co? Jak przeczytacie, to wszystko stanie się jasne. Zdradzę tylko, że przede wszystkim o spokojne święta chodzi, więc może na razie nie szukajcie miejsca parkingowego. Na razie przeczytajcie.

Zdejmijcie więc ciemne okulary, a zobaczycie jasne kolory. Poligrafia czarno-biała nie jest, tak jak ludzie nie są czarno-biali. Każdy z nas ma w sobie przestrzenie szarości, a ich skala jest niejednokrotnie większa, niż skala szarości Pantone. Jeżeli jednak wciąż obce są Wam pojęcia poligraficzne, to być może ten wpis pozwoli oswoić je trochę bardziej. Bo taka straszna poligrafia nie jest, trzeba tylko wiedzieć, jak do niej podejść i jak poruszać się w kolorowej przestrzeni. Zresztą w życiu podobnie, jak w drukarni – czasami można się załamać (sfalcować), a czasami nadać własny kształt rzeczywistości (sztancować). Można się wykończyć przy remoncie, ale można dobrze wykończyć to, co wyszło z maszyny drukującej. Jedno jest pewne – razem raźniej i w życiu i w introligatorni (powiedział big do falcu). Może na różowe okulary jeszcze za wcześnie, ale progres z zakresu poligraficznej wiedzy ogólnej powinniście dostrzec już sami.